کد مطلب:153955 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:149

شاه اسماعیل و نبش قبر حر
مرحوم سید نعمت الله جزایری در كتاب انوار النعمانیه نقل كرده كه: شاه اسماعیل صفوی پس از تصرف عراق در سفری كه به زیارت امام حسین علیه السلام مشرف گردیده بود درباره حر به اقوال مختلف برخورد نمود كه بعضی او را مرتد و توبه اش را مقبول ندانسته و برخی معتقد بودند كه امام از او راضی شده و فرمود كه خدا توبه ات را پذیرفته است.

شاه اسماعیل گفت اینكه امتحان می كنم اگر توبه اش پذیرفته شده باشد جسدش سالم خواهد بود و اگر قبول نشده باشد جسدش فاسد شده است زیرا از ائمه معصومین بما رسیده است كه جسد مؤمن بخصوص شهید فاسد نمی شود، لذا دستور نبش قبر داد و چون قبر را شكافتند و خاك ها را از روی جسد برداشتند بدن حر را سالم دیدند و مشاهده كردند دستمالی را كه امام حسین (ع) در روز عاشورا بر سر حر بسته باقی است شاه اسماعیل گفت: این دستمال را كه دست مبارك امام حسین به آن رسیده است باز كنید تا برای تبرك داشته باشم، دستمال را باز كردند خون تازه از سر حر جاری شد، دستمال دیگری بستند خون بند نیامد، دستمال دوم و سوم بستند جریان خون قطع نشد به شاه اسماعیل گفتند: این دستمال جایزه ای است كه امام حسین (ع) به حر اعطا نموده است تا همان دستمال بسته نشود خون قطع نمی گردد ناگزیر همان دستمال را بر سر حر بستند و خون بند آمد، و شاه اسماعیل دستور داد برای قبر حر بقعه و بارگاهی بسازند و خادمی هم برای آنجا تعیین نمود. معلوم می شود تا آن زمان قبر حر فاقد گنبد و بارگاه بوده است [1] .


[1] نفس المهموم ص 274 به نقل از انوار نعمانيه ص 266 تنقيح المقال ج 1 / ص 261.